Wat niet onvermeld mag blijven: Thom Mercuur, die Willem in de jaren '50 leerde kennen op de postzegelclub; zijn invloed op en zijn betekenis voor de carrière van Willem. 

Thom is ook een 'self made' man; gepassioneerd kunstliefhebber, conservator, galeriehouder, handelaar, initiator en de eerste directeur van het Museum Belvédère. Hij wil het zelf liever niet horen of lezen, maar er wordt vaak gesproken over kunstenaars 'uit de stal van Thom Mercuur'. In ieder geval heeft hij zich van jongs af aan in een mix van vriendschap en zakelijkheid bemoeid met gelijkgestemde kunstenaars. Waaruit die bemoeienis precies bestaat is moeilijk te formuleren. Hij oefent zijn invloed uit op een heel subtiele manier. Aankomende schilders die hem opvallen zal hij bijvoorbeeld nooit vertellen hoe zij moeten schilderen of wat zij niet goed doen. Nee, hij praat met hen over zijn eigen passies en voorkeuren, hij laat hen werken zien die hij mooi vindt of die hem ontroeren en hij vertelt hen wat hem treft. Hij neemt hen, meestal onverwachts, mee op uitstapjes, uit vissen of uit eten, naar bijzondere plekjes in Friesland of soms ver daar buiten, -zelfs tot in Frankrijk.

Ogenschijnlijk doet hij dat allemaal alsof het toevallig zo uitkomt en soms zal dat ook wel zo zijn. Maar hij gaat daarin, hoewel misschien intuïtief, ook heel selectief en gericht te werk. Zo, zonder dat ze het zelf merken, voedt hij hen en stuurt hen zachtjes aan in de richting die hun werk al wel aangeeft, maar die zij zelf nog niet zien. 

Thom praat vooral. Hij praat meer dan hij luistert, want hij heeft maar weinig nodig met zijn snelle geest en waarnemingsvermogen. En hij houdt niet van discussiëren. 

Ook is hij bepaald niet scheutig met zijn waardering. Ondanks hun intensieve contact en vriendschap heeft het lang geduurd voordat Thom zich openlijk positief uitliet over Willems werk. Volgens Antke gebeurde dat pas toen Willem zijn eerste "paartje" had geschilderd, het Zuurkoolpakhuis, in 1973.

Maar Thom Mercuur is ook een handelaar en een man met een wijd vertakt netwerk. Zonder Thom's bemiddeling en zonder de vele door hem geïnitieerde exposities had Willem hoogstwaarschijnlijk maar weinig schilderijen kunnen verkopen. Daarvoor was hij niet in de wieg gelegd, daarvoor was hij ook te bescheiden. Nu is een groot aantal particuliere kunstliefhebbers de trotse eigenaar van een Willem van Althuis, soms zelfs van een verzameling. En nu heeft Willem de stimulerende werking van succes en waardering kunnen ervaren. Had hij ook zo'n rijke productie kunnen vervaardigen bij een veel mindere afname?

In het najaar van 2004 werd Museum Belvédère geopend met een grote overzichtstentoonstelling van Willem van Althuis' werken.

Belvédère 2004

Het had voor de hand gelegen dat Thom zijn museum opende met een expositie van Sjoerd de Vries. Ooit hadden zij beiden namelijk in jeugdige overmoed, maar zeer gedreven Boele Bregman beloofd een museum voor hedendaagse Friese schilderkunst te zullen oprichten. Toen Thom die belofte in het najaar van 2004 warempel nog kon inlossen ook besloot hij de openingsexpositie te wijden aan een zo volledig mogelijk overzicht van het werk van Willem van Althuis. Dat was een veel, zo niet alles zeggend gebaar.

Willem heeft daar intens van genoten en hoewel zijn ziekte voortwoekerde bezorgde dat eerbetoon hem een duidelijk waarneembare opleving. 

In de periode daarna bleef Willem strijd voeren tegen zijn ziekte hoewel hij wist dat er niets meer te winnen viel. Je hoeft niet per se te slagen om te volharden. Maar soms was het moeilijk. Heel moeilijk. Nog altijd een jongen die niet met zich wilde laten sollen. En nu moest hij wel... 

Om hem maar zo lang mogelijk op zijn eigen stek te laten blijven heeft Antke hem geholpen, gesteund en verzorgd tot ze er zelf bij neerviel, bij wijze van spreken, tot het werkelijk niet meer ging.

Willem overleed op 9 oktober 2005 na een kort verblijf in de ziekenhuizen in Heerenveen en Leeuwarden. 

Hij laat ons een uniek oeuvre na.